Bijbelblog 2 - ‘Over God gesproken, over God gezwegen’

Vorige keer heb ik verteld over dit blog en een klein inkijkje gegeven in vragen die ik heb over de Bijbel en over geloven. Vandaag neem ik jullie mee in mijn worstelen met de kerkelijke traditie waar ik in ben opgegroeid.   

Mijn zoektocht rondom de Bijbel begint bij de traditie waar ik uit kom. Ergens onderweg ben ik bekneld geraakt, bekneld in kerkelijke dogma’s (dogma’s zijn belangrijke uitgangspunten van een kerk). Ik merk dat ik niet goed meer overweg kan met veel uitganspunten van de kerk waar ik in ben opgegroeid. Dogma’s ontnemen mij ruimte om te geloven en om te twijfelen.  

Wat ik de laatste tijd steeds meer ontdek is dat God een mysterie is, dat geloven een mysterie is.  

God is niet een schilderij waar je even mee bezig bent en klaar is kees. God is eerder een breed scala aan schilderijen, er komen steeds nieuwe schilderijen bij die iets anders over dit mysterie vertellen, en een schilderij kan mij iets anders vertellen over dit mysterie dan voor iemand anders.  

Een paar weken geleden was ik bij een parochie avond in het dominicanenklooster in Zwolle. Deze avond ging over Meister Eckhart, hij is een christelijke mystici uit de 13e eeuw. Hij zei dat als je zegt ‘dit is God’, dan is dat God niet. Als je zegt ‘dit is God (niet)’, dan doe je God tekort want je stopt God in een hokje. Je maakt God kleiner waardoor je minder ruimte in jezelf hebt voor God.  

Zijn gedachte biedt mij ruimte, en ik ben ook van mening dat we soms te vaak zeggen ‘dit is God (niet)’. Ik laat nu God veel meer zijn en praat anders over God, niet meer in termen van ‘dit is God (niet)’, dat kan ik nu niet zo goed.  

 Volgens mij zou het goed zijn als we over God en geloven wat vaker zouden zeggen ‘ik weet het niet’.  

In mijn volgende blog neem ik jullie mee in hoe ik dan nu naar de Bijbel kijk en daar mee omga. 

Adieu!